Dzięki za pierwsze trzy komentarze
🙂
@Bajkolub, rzeczywiście, „żądzą” mi umknęło, ale tak bywa, gdy samemu się pisze i samemu robi korektę. Czasami nie dostrzega się oczywistych błędów. Natomiast całe opowiadanie powinno w ciągu tygodnia (jeśli nic mi nie przeszkodzi) przejść głębszą korektę.
@Dario, no tak, zawsze może być inaczej, ale taki miałem pomysł. Cóż, wyszło jak wyszło. Tagu nie brakuje moim zdaniem. Nie ma tam opisu kazirodztwa, jest tylko mowa o tym, a to nie to samo.
@Tomp,
Sama forma zapisu wskazuje, że i Indragor pisze na kolanie, bo w tekście jest wiele, bardzo wiele usterek sugerujących, że nie został on "porządnie" przeczytany.
Może winien jest pośpiech.
No i zrobiło się smutno z powodu tych podejrzeń
🙁
Dialogi drewniane przez nadmiar komentarzy typu „zapewniła, zdradziła, powiedziała, jęknęła, skontrowała, odpowiedziała…”. Nic nie wnoszą one do nastroju, a z rozpisaniem kwestii na trzy osoby taki doświadczony autor jak Ty powinien sobie lepiej poradzić.
Tu mógłbym dyskutować, ale trzeba by wdać się w szczegóły.
Trochę mnie razi, że aby uzyskać liryczno-erotyczną fabułę, zdecydowałeś się wprowadzić w polską wieś siermiężną jakiś dziwny rytuał. (…) Reasumując, czyta się jako tako, ale efekt ostateczny poniżej oczekiwań.
Było akurat odwrotnie. Najpierw pojawił się rytuał, a potem dopasowanie do niego fabuły. A może rozczarowanie wynika ze zbyt wygórowanych oczekiwań?
myga – dziewczyna, częściej żywiołowa dziewczyna (prawdopodobnie regionalizm). Etymologia tego terminu nie jest do końca jasna. Słowo to może mieć pochodzenie onomatopeiczne, związane z dźwiękiem lub ruchem, a jego forma może nawiązywać do cech związanych z dziewczętami, jak np. ruchliwość, zwinność lub młodzieńczy entuzjazm. Być może korzeni tego słowa należy dopatrywać się w języku młodzieżowym i slangowym.
