Wyznanie #75

W oddali migotało światło tylko z jednego okna. Był to nieduży dom parterowy, otoczony kilkoma drzewami z ogrodzeniem z desek. Zbliżając się do niego, powoli docierało do niej, że cała ta sytuacja wyglada trochę jak z taniego horroru w stylu „Złego skrętu”. Awaria samochodu na odludziu, jeden dom w okolicy a w nim… No właśnie, zaczęła zastanawiać się kto jej otworzy. Otoczenie nie dawało jasnej odpowiedzi, na podjeździe stał lekko zdezelowany terenowy samochód, który myjnię widział najpewniej kilka tygodni temu. Zabudowania gospodarcze i sprzęt świadczyły o tym, że właściciele w jakimś stopniu zajmują się rolnictwem. Nic poza tym. Powoli zbliżała się do budynku, odetchnęła z ulgą, kiedy po otwarciu furtki nie wybiegł jej na powitanie żaden czworonożny potwór. Podeszła do drzwi i wcisnęła okrągły dzwonek. Rozległ się sztuczny, plastikowy dźwięk urwany natychmiast kiedy zabrała palec. Krew delikatnie zaczęła buzować jej w skroniach ale jednocześnie miała nadzieję na szybkie załatwienie sprawy i powrót do domu, do łazienki i gorącej kąpieli, do łóżka i lampki wina. W tym momencie zamek w drzwiach zgrzytnął zdecydowanie i drzwi powoli otworzyły się skrzypiąc. Stanął w nich mężczyzna, wysoki i dobrze zbudowany, z lekkim zarostem na twarzy, ubrany w jasnoniebieski t-shirt i powycierane jeansy. - Dobry wieczór? - wybrzmiało pytające przywitanie. - Dobry wieczór - odpowiedziała lekko wybita z równowagi. - Czy mogłabym skorzystać z telefonu?